هدف و تغییرات قالب گیری لاستیک خام

لاستیک خاصیت ارتجاعی خوبی دارد، اما این خاصیت گرانبها مشکلات زیادی در تولید محصول ایجاد می کند. اگر الاستیسیته لاستیک خام ابتدا کاهش نیابد، بیشتر انرژی مکانیکی در تغییر شکل الاستیک در طول فرآیند پردازش مصرف می شود و شکل مورد نیاز را نمی توان به دست آورد. فناوری پردازش لاستیک برای پلاستیسیته لاستیک خام الزامات خاصی دارد، مانند اختلاط که معمولاً به ویسکوزیته Mooney در حدود 60 نیاز دارد و پاک کردن لاستیک که به ویسکوزیته Mooney در حدود 40 نیاز دارد، در غیر این صورت کارکرد نرم امکان پذیر نخواهد بود. . برخی از چسب‌های خام بسیار سخت هستند، ویسکوزیته بالایی دارند و فاقد خواص فرآیندی اولیه و ضروری هستند - انعطاف پذیری خوب. به منظور برآورده کردن الزامات فرآیند، لاستیک خام باید پلاستیک شود تا زنجیره مولکولی قطع شود و وزن مولکولی تحت اعمال مکانیکی، حرارتی، شیمیایی و سایر اقدامات کاهش یابد. یک ترکیب پلاستیکی که به طور موقت خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهد و نرم و چکش خوار می شود. می توان گفت که قالب گیری لاستیک خام پایه سایر فرآیندهای تکنولوژیکی است.
هدف از قالب‌گیری لاستیک خام این است که: اولاً به دست آوردن درجه خاصی از پلاستیسیته برای لاستیک خام، مناسب ساختن آن برای اختلاط، نورد، اکستروژن، شکل‌دهی، ولکانیزاسیون و همچنین الزامات فرآیندهایی مانند دوغاب لاستیک و لاستیک اسفنجی. تولید؛ دوم همگن سازی پلاستیسیته لاستیک خام به منظور تولید یک ماده لاستیکی با کیفیت یکنواخت.
پس از پلاستیک سازی، خواص فیزیکی و شیمیایی لاستیک خام نیز دستخوش تغییراتی می شود. به دلیل نیروی مکانیکی قوی و اکسیداسیون، ساختار مولکولی و وزن مولکولی لاستیک تا حدودی تغییر می کند، بنابراین خواص فیزیکی و شیمیایی نیز تغییر می کند. این امر با کاهش خاصیت ارتجاعی، افزایش انعطاف پذیری، افزایش حلالیت، کاهش ویسکوزیته محلول لاستیکی و بهبود عملکرد چسبندگی مواد لاستیکی آشکار می شود. اما با افزایش انعطاف پذیری لاستیک خام، استحکام مکانیکی لاستیک ولکانیزه کاهش می یابد، تغییر شکل دائمی افزایش می یابد و مقاومت به سایش و مقاومت در برابر پیری هر دو کاهش می یابد. بنابراین، پلاستیک سازی لاستیک خام فقط برای فرآیند پردازش لاستیک مفید است و برای عملکرد لاستیک ولکانیزه مفید نیست.