پلاستیسیته لاستیک

توانایی لاستیک برای تغییر شکل تحت نیروهای خارجی و حفظ تغییر شکل خود حتی پس از حذف نیروهای خارجی، پلاستیسیته نامیده می شود. فرآیند افزایش پلاستیسیته لاستیک را پلاستیک سازی می گویند. لاستیک دارای انعطاف پذیری است تا در حین اختلاط به طور مساوی با مواد افزودنی مختلف مخلوط شود. نفوذ آسان به پارچه های نساجی در طول پردازش نورد. در هنگام اکستروژن و تزریق، سیالیت خوبی دارد. علاوه بر این، قالب گیری همچنین می تواند خواص لاستیک را یکنواخت کند و کنترل فرآیند تولید را آسان می کند. با این حال، قالب‌گیری انتقالی می‌تواند استحکام، کشش، مقاومت در برابر سایش و سایر خواص لاستیک ولکانیزه را کاهش دهد، بنابراین عملیات قالب‌گیری باید به شدت کنترل شود.
نیاز پلاستیسیته لاستیک خام مناسب است و خیلی بزرگ یا خیلی کوچک می تواند اثرات نامطلوبی داشته باشد. انعطاف پذیری بیش از حد لاستیک خام می تواند خواص فیزیکی و مکانیکی لاستیک ولکانیزه را کاهش دهد و بر قابلیت استفاده محصول تأثیر بگذارد. اگر پلاستیسیته لاستیک خام خیلی کم باشد، در پردازش مشکل ایجاد می کند و مخلوط شدن یکنواخت لاستیک را دشوار می کند. نورد، سطح محصول نیمه تمام هنگام فشار دادن صاف نیست. جریمه انقباض زیاد، درک اندازه محصولات نیمه تمام را دشوار می کند. در هنگام نورد، چسباندن نوار چسب به پارچه دشوار است و باعث پوسته شدن پارچه بند ناف چسب آویزان می شود و چسبندگی بین لایه های مواد را بسیار کاهش می دهد. اگر پلاستیسیته ناهموار باشد، می‌تواند باعث ایجاد ناهماهنگی در خواص مکانیکی فنی و فیزیکی چسب شود.
بنابراین، فناوری پردازش لاستیک دارای الزامات خاصی برای انعطاف پذیری لاستیک خام است. به طور کلی، چسب هایی که برای پوشش، غوطه ور کردن، خراشیدن و تولید چسب های اسفنجی استفاده می شوند، به انعطاف پذیری بالایی نیاز دارند. مواد لاستیکی و مواد قالب گیری که به خواص فیزیکی و مکانیکی بالا و سفتی خوب محصولات نیمه تمام نیاز دارند باید دارای انعطاف پذیری کم باشند. پلاستیسیته چسب اکسترود شده بین این دو است.